Dag 9, omhoog.... En naar beneden... En weer omhoo

Op dag 9 van onze reis besloten we rond 7 uur om vandaag eens een wandeling te gaan maken om het land en de omgeving te zien. De kokkin van de herberg serveerde het ontbijt pas vanaf 8 uur dus we namen een mueslireep en een slok water en gingen op pad. Na een korte afdaling ging de route behoorlijk berg op. Zo'n twee uur liepen redelijk stijl omhoog door bosbouw gebied. In het begin van het gebied stond een waarschuwingsbord waarop stond dat we moesten uitkijken voor teken. Een korte inspectie van het gras wees uit dat er inderdaad behoorlijke teken zaten. Ik lieg niet als ik zeg dat ze zeker een halve centimeter waren. Opletten dus. 
Hoe hoger we op de berg kwamen hoe mooier het uitzicht werd.  Voor de top keken we uit op waar we vandaan kwamen en toen we eenmaal over de top waren keken we het dal in waar we naartoe moesten. Een schitterend uitzicht. Al redelijk vroeg waren we in het dorp Undués. Een klein dorpje, uiteraard op een berg. De weg omhoog naar het dorp ging over een originele 2000 jaar oude Romeinse weg. Dat was erg bijzonder. In het dorpje was weinig te beleven. In eerste instantie was de lokale kroeg gesloten dus besloten we om een soepje warm te maken. Toen een tijdje later een tweede groep pelgrims aankwamen besloten de dorpsbewoners om de kroeg te openen. Het was namelijk een kroeg die eigendom was en gerund werd door de inwoners van het dorp. We namen een verse café con lecè en een chocoladekoek. Erg smakelijk en dat voor nog geen twee euro. 
De laatste paar kilometers van de route gingen door het dal langs grote uitgestrekte graanvelden. We liepen over een stoffige en lange weg. Met de zon op het hoogste punt was het best warm en waren we blij met het water dat we bij ons hadden. We liepen langs een grenssteen die aangaf dat we van de provincie Aragon in de provincie Navarro liepen. Vroeger waren dit aparte koninkrijken die ergens na de middeleeuwen, samen met veel andere koninkrijkjes Zijn Samengevoegd tot het land Spanje. 

Zo rond 13.00 uur kwamen we aan in Sangüesa. We liepen langs een stierenvechtersarena naar het centrum van het dorp. Hier vonden we de herberg. Het was een herberg met weinig plek en met onze aankomt en die aankomst van een groep Brazilianen na ons zat de boel redelijk vol. Alle bedden zijn op een kleine kamer dus het is gezellig druk, of eigenlijk overvol.  De douche was koud maar wel verfrissend. Hierna liepen we samen met de Brazilianen het stadje in op zoek naar de volgende verfrissing. Het bleek een drukke boel te zijn in de stad. Iedereen schijn hier na de kerk nog even rond te gaan wandelen en wat te gaan drinken op het terras. Dit was uiteraard net toen wij ook een plekje zochten. Uiteindelijk vonden we een plekje. De Brazilianen waren door het dolle een want ze schonken Heineken. We hebben ze dus meteen maar even verteld dat er  Nederland veel lekkerdere bieren zijn dan Heineken. Win bestelden (bij gebrek aan beter) toch maar een Heineken en natuurlijk een bocadillo con jamon. We lieten het ons goed smaken en het bleek dag onze kelen wel heel droog waren en we namen er nog maar één. Na telefonisch contact bleekt thuis alles nog goed te gaan. Dit hebben we gevierd met een derde een laatste cervezza. Deze werd geserveerd met twee heerlijke tapas. 
Het was nu echt tijd geworden voor een siësta en dus liepen we terug naar de herberg. 
Na het slaapje (van Nico) liepen we het stadje in om de cultuur eens te bekijken. Deze is er namelijk genoeg. Van bouwwerken uit 1200 (jacubuskerk) tot paleizen en huizen uit de 16e eeuw. Hieruit bleek dag Sangüesa ooit een welvarende stad was. 
Om een uur of 7 wilden we wel wat eten maar dit was pas mogelijk om half 9. We waren dus aangewezen op een gezellig gesprek en een fles vino tinto. Ook niet verkeerd om de tijd te doden. Bruno, onze Canadese vriend, kwam ons gezelschap houden toen we eindelijk wat te eten konden bestellen. We kozen voor de kip met patat en sla. Het eten was super en we lieten het ons zeker smaken. 
Zo tegen 10 uur gingen we terug naar de herberg voor de nacht. Voor de zekerheid deden we de oordopjes alvast in. Ik lig dit verhaal dus doof te versturen. 
We zijn al een groot stuk over de helft. Dit geeft wel een dubbel Gevoel. We kijken uit naar de thuiskomst op vrijdag maar stiekem hadden we ook graag doorgelopen naar Santiago. Daar is de reis pas echt compleet. Misschien doen we dit over een paar jaar als nog. Dat kost namelijk vanaf hier nog wel een week of 4. 

Het nieuws van de sinterklaaswissel is hier in Spanje hard aangekomen. We hebben nog gezocht maar er is geen zwarte piet te bekennen. 

We hebben vandaag 22.5 kilometer gelopen. Het was een relatief eenvoudige wandeling maar de voetjes zijn wel vermoeid naar zo'n dagje. Morgen lopen we in ongeveer 25 kilometer naar Monreal. Volgens de beschrijving lopen we een deel van de route over een land met wilde stieren. Spannend dus.